Arkadaşlar hastalıktan şüphelenmeye başlayalı bugün tam 54 oldu gün oldu. Şüpheli ilişki yaşıyalıda 66 gün oluyo. 54 gündür hayat resmen zindan gibi geçiyor. Sanırım 13. gündü ve bir test yaptırdım negatif çıktı. 54 gündür belirtiler var piskolojim alt üst oldu. 90. gün test yaptırmayı düşünuyorum ama test yaptırmaya korkuyorum. Ben ilk defa gerçekle yüzleşmekten korkuyorum. Resmen mutlu olmayı özledim, ben esprili biriydim insanları güldürmeyi özledim, gülmeyi özledim. Vücudumun mutluluk hormonu salgıladığını hissederek ağız dolusu kahkaha atmayı özledim. Çok zor len böyle yaşamak. "Neyin var senin" sorusuna her seferinde "Yok bişeyim, sadece biraz yorgunum" diye cevap vermek çok zor. Hastalık şüphesi değil aslında bana hayatı zorlaştıran, Allah'tan bana bir ceza bu diyip geçerim. Nede olsa sağlıkta, hastalıkta yaradanın bize bir armağanıdir. Benim hayatımı asıl zorlaştıran oğlunun mürüvetini görmek için çabalayan ve karşıma hayırlı bir eş çıkarması için Allah'a sürekli dua eden anneme evlenemicemi nasıl söylerim. Tamam biliyorum bu durum evliliğe engel değil ama işleri zorlaştıran bir olay. İnsanların size gelipde "senin sesini unuttum" demesi ne kadar çok kötü bişey demi. Eskisi gibi değilsin eriyip gidiyosun, belki hasta da deģilsin ama kendini yiyip bitiriyorsun. 5 dakikalık bir olay için bütün ömrümü harcamış olabilirim. Bu durumu anlatabileceğim dertleşebileceğim kimsem yok. Ben de burda anlatmak istedim beni en iyi anlayabilecek kişilere anlatmak istedim. Dinlediğiniz için teşekkür ederim sağlıcakla kalın.