Günümüzde geliştirilen modern üçüncü jenerasyon testler pencere dönemini kısaltmayı amaçlamıştır. Bu testler HIV-1 ve HIV-2 enzim immünoassay (EIA), p24 antijeni ve proviral DNA saptamaya yönelik PCR, plazmada viral RNA’yı saptamaya yönelik PCR yöntemlerini içermektedir. Bu testlerle infekte bireylerin yarısında infeksiyondan 3 hafta sonra antikorlar saptanabilmektedir. Diğer yarısı 2 ay içinde pozitifleşirken, %5 kadarında serokonversiyon ancak 6 ayda meydana gelmektedir.Viral RNA, DNA ve p24 saptamaya yönelik testler bu süreyi 1-2 haftaya düşürmektedir (6). Tarama testlerinin değerlendirilmesinde karşılaşılan bazı güçlükler olabilmektedir. Bunlardan birisi antijenik değişikliklerdir. Hastanın infekte olduğu virüs, tanı için seçilmiş olan testte kullanılan antijenlerden farklı yapıda bir antijen olabilmektedir. Sonuçta hastanın antikorları test kitinin antijenlerine iyi bağlanamamakta ve bu da antikor titresinin düşük ölçülmesine ve testin yanlış negatif sonuçlanmasına neden olmaktadır