Bu zamanlarda bazen Rabbime böyle şeyler yaşattığı için şükrediyorum. Böyle bir olay yaşamasaydım aile kavramının önemini ve yaşamın önemini cidden göremeyecektim.Annemin babamın aslında benim için paha biçilemez kişiler olduğunu fark edemicektim ve şu süreçte çok destekçim oldular Allah razı olsun. Bazı zamanlarda ise hüngür hüngür ağlıyorum. neden böyle şeyleri yaşıyorum diyorum. Allah affetsin isyan ediyorum. Kısacası habire karmaşık duygular içerisinde boğuluyorum :). Bazen de şey oluyor bende bu hastalıktan korku sıfır oluyor. olursa olsun diyorum. bazende işte korkudan saçmalıyorum. İçimden geçen düşünceleri sizlerlede paylaşmak istedim. Şimdiden kusura bakmayın :)
Cevap yazmak için giriş yapınız.