Korku içinde olan arkadaşları buraya alalım. Sizde de hiç aralıksız hayattan tat alamama sürekli hiv düşünme durumu var mı? Arada bir hivi unutup normal yaşayınca psikolojik olarak vicdan azabı duyuyor musunuz, sanki “rahatlarsam kesin hiv pozitif çıkacak bi dahaki testte” vs gibi. Sanki hep acı duymak ve korku içinde olmak zorundaymış gibi, %10000000 negatif olduğun orataya çıkana kadar rahat etmeyi kendine haram ediyor musunuz? Bende bu durumlar var. Yani biraz rahatlasam içimden bi his “bak rahatladın ama sonu iyi olmaz” gibi şeyler söylüyor. Belirtiler içime oturuyor, testlerin süre ve nesil durumundan dolayı yanlış olma ihtimali beynimde fink atıyor sonra. Sizde de bu psikoloji var mı? Hepimiz aynı şeyleri mi yaşıyoruz?