Ayrica asil onemli olan bir hastaliga yakalanmak degil asil mesele boyle bir ihtimalde bununla nasil bas edicegimiz nasil gogus gericegimiz! Boyle bir psikoloji ile degil tabiki o yuzden hepimizin kendimizi toparlamasi lazim. Soyle dusunun ve empati kurun herhangi bir kanser hastasinin her gun son gunuymus gibi yasadigini ama olabildigince doyasiya yasadigini hic degilse denedigini yada kendi tuvaletini kendisi bile yapamayacak derecede bir hasta insanin keske hiv olsaydimda hic yokdan kendi umumi isimi kendim yapabilseydim dedigini yada gozleri gormeyen birinin keske gozlerim gorseydi de annemin babamin neye benzedigini gorseydim de varsin hiv'li olsaydim dedigini ve bunlara benzer binlerle ornek... hiv'nin bulasici ve utanc verici bir hastalik olusunun dusunulmesi sebebiyle bu empatiyi bile kuramiyoruz halbuki hiv teshisi sonrasi ilac tedavisiyle birlikte yillar yillar saglikli bir sekilde yasayabiliyor insan!
@ Korkma
